MalamAIRMATA....

Minggu ni minggu yang paling busy pada aku sampaikan aku langsung tak berkesempatan nak bukak blog ni. Bukak pun tak sempat, inikan pula menulis dan meluahkan rasa hati. Sebenarnya ada banyak benda yang aku nak kongsi bersama-sama dengan semua. Malam airmata yang menjadikan aku insan lebih prihatin dan penyayang pada insan yang satu ni...

Malam isnin lepas, aku memang penat gila2 sebab siangnya aku shooting. Tapi disebabkan rakan serumah yang mintak aku ajarkan memandu sbb nak test JPJ, so aku gagahkan juga untuk mengajar. Tambah plak aku dok sebelah jer...so relaks la skit. Aku pun masuk tempat duduk kereta untuk keluarkan kereta dari garaj. Selesa dengan kedudukan aku pun menekan pedal minyak melepasi gate. Aku berhenti depan gate sambil tunggu rakan serumah tutup gate. Sambil tunggu dia, aku pun dok leka carik-carik lagu best kat corong radio...bila berpaling ja ke depan, terus aku terkejut tengok budak umah aku dengan muka terkejut dia. Aku turunkan cermin kereta..." kak, ada kucing kat belakang", kata dia sambil muka penuh celaru.

" Kenapa?" tanya aku selamber. "Rasanya akak dah terlanggar dia la...". " Hah..takkanlah", kata aku pasti. Sebaik aku turun...ya Allah...yang aku nampak ada tiga ekor anak kucing sedang menggelupur kesakitan. Ya Allah, apa yang aku dah buat. Langkah aku terhenti dekat gate. Kaku. Aku minta budak umah aku tengokkan keadaan tiga ekor kucing tu. Antara rasa bersalah, tak percaya, sedih, tak sangka, tak boleh terima hakikat dan macam-macam semuanya bermain kat kepala hotak aku ni. Aku jadi kaku yang teramat sangat sampaikan aku tak boleh nak ke depan tengok apa yang berlaku. Dari jauh, dalam samar-samar malam aku nampak tiga ekor anak kucing nyawa-nyawa ikan sambil menggelupur. "Kepala dia berdarah, ada isi2 terkeluar", kata budak umah aku. "Apa kita nak buat ni, nak kena bawak ke klinik haiwan ni", pikir aku dalam hati. Sambil ligat otak aku berfikir, sorang budak umah aku menstabilkan situasi mintak kami teruskan niat supaya belajar memandu. Dia kata biarkan dulu kucing tu dengan maknya.

Kerana memang dah niat nk ajar drive...kami teruskan jugak hasrat tu sambil biarkan kisah kucing tu. Lagi pun mak kucing tu ada dekat-dekat dengan anak-anak dia sambil bengis marahkan kami yang cuba hampiri anak dia. Wah sedihnya aku time tu. Sepanjang jalan hati aku langsung tak tenteram. Aku banyak diam dan berfikir apa yang aku nk buat bila balik nanti. Ramai2 kami plan nak angkat dan tanam ketiga2 anak kucing tu depan rumah.

Tapi agak terkejut bila dah balik...usahkan 'mayat' kucing, kesan darah pun dibersihkan kemas atas lantai. Rupanya si ibu kucing dah bawa selamatkan anak dia. Ke mana, aku langsung tak pasti. Lebih bersalah rasanya pada aku....sepanjang malam aku tak berapa nk lelap mata. Aku terbayang2 muka ibu kucing yang bengis dan kesedihan yang dia alami. Bukan seekor tapi ketiga2 anak dia jadi korban tayar aku malam tu. Sungguh aku langsung tak nampak kelibat kucing ni dibawah kereta aku. Biasanya kalau enjin dihidupkan, kucing yang kat bawah keta lari bertempiaran...ni tak plak. Lagipun selama ni tak pernah plak ada anak kucing terlihat kat umah kami ni. Pelik memang pelik...

Hampir bermalam-malam jugaklah aku jadi murung dan serba salah dengan situasi ni. Aku rasa aku macam pembunuh, bukan 1 tapi tiga nyawa. Bayangkan apa aku rasa....tiap saat aku terbayang wajah mak kucing tu. Tragis jugaklah. Aku tak tau nak buat apa sampaikan aku baca yasin untuk sedekahkan pada anak kucing dan kawal diri aku yang tak berapa nak stabil ni. Doa aku, mudah2an jiwa aku lebih bersih, menginsafi apa yang terjadi dan lebih prihatin tiap kali nak drive. Takut jugaklah kejadian sama berulang kembali....

p/s: Bengkak jugalah mata aku malam tu..

0 comments: